Inspirerende anekdote van (oud) Wereldkampioen Martial Arts Scott Sonnon
Wereldkampioen in Martial Arts, maar als kind zwak, ziek en dik. Hij had leerproblemen, een gewrichtsaandoening en overgewicht als kind. Tegenwoordig staat hij in de Men’s Fitness Magazine top 24 trainers ter wereld en wordt hij (door Black Belt Magazine) gezien als één van de zes meest invloedrijke vechtsporters. Zijn succes en gezondheid werden hem zeker niet in de schoot geworpen. Hij moest als dik en zwak kind hard knokken om zijn lichamelijke obstakels te overwinnen, zowel als psychische obstakels. Hij vertelt hier één van zijn vele mooie anekdotes die weergeeft hoe zijn enorme innerlijke kracht hem geholpen heeft sterker te worden ondanks alles.
“Mijn moeders dronken vriend hield me onder water. Worstelend, maaiend met mijn armen, krabbend op zijn onderarmen uit alle kracht. Maar ik was pas 8. Het enige dat ik kon doen was zijn door het water vervormde gezicht aanschouwen vanuit het water. Uiteindelijk gaf ik het op, veroerde me niet meer en bidde dat een verdrinkingsdood niet al te pijnlijk zou zijn. Maar toen trok hij me eruit.
Velen jaren later, nadat hij gebroken had met mijn moeder, kwam ik hem plots tegen in een restaurant. Hij kwam naar mij en mijn vriendin toe. Ik was in shock. Als een robot schudde ik zijn uitgestoken hand en beantwoorde ik zijn vragen over mijn leven. “Ik hoorde dat je een soort wereldkampioenschap hebt gewonnen?” Zei hij. “Zo zie je maar dat al die jaren dat ik hard voor je was zich hebben uitbetaald.”
Toen knapte er iets. Ik was niet meer onder water, en ik kon hem makkelijk aan, dit oude mannetje eens laten voelen hoe het voelde om bijna te stikken onder water als 8-jarig jongetje. Maar toen mijn vriendin mijn arm zachtjes aanraakte en ik haar aankeek, werd mijn blik zachter en kon ik weer helder zien. Ik kwam terug in mezelf en zei:
“Dat komt niet door wat jij mij misdaan hebt, maar door wat ik correct heb ontwikkeld in mezelf. Wat jij me hebt aangedaan heeft me niet gemaakt tot wie ik ben. Juist hetgeen dat ik zelf heb gedaan om daar doorheen te komen heeft me gemaakt tot de persoon die ik vandaag de dag ben.” Na dat gezegd hebbende, legde ik geld op tafel en zijn mijn vriendin en ik naar buiten gelopen.
De coping vaardigheden die je ontwikkelt om te vechten tegen en te ontsnappen aan traumatische ervaringen zijn je eigen verdiensten en die van de mensen die je erin steunden. Je verdient zelf alle credits voor je overleving en overwinning. Omstandigheden, of de mensen die ze veroorzaken, verdienen geen dankbaarheid voor wat ze je hebben misdaan.
Ben dankbaar voor de mogelijkheid die je zelf in jezelf creëerde om te kunnen groeien. Natuurlijk kan je dankbaarheid voelen voor gebeurtenissen en mensen in je leven, omdat toen dat gebeurde, je ontdekte dat je krachten en bronnen in jezelf veel groter en krachtiger zijn dan je ooit had gedacht.
Zoals Wayne Dyer schrijft: “Voor alles wat je is overkomen kan je óf medelijden met jezelf hebben, óf je kan hetgene dat je overkwam zien als een geschenk. Alles is ofwel een mogelijkheid tot groei, ofwel een obtakel dat jou belet te groeien. De keuze is aan jou.”
Als je je in een crisis bevindt, vraag dan niet “waarom overkomt mij dit? Kom ik hier ooit nog uit?” Vraag jezelf, “Wat moet ik aanboren in mijzelf om deze uitdaging aan te kunnen, en hoe kan ik er door groeien ondanks het?”
Very Respectfully,
Scott Sonnon”